29 15 Jesteśmy bowiem pielgrzymami* przed Tobą i przychodniami, jak byli wszyscy przodkowie nasi; dni nasze jak cień na ziemi [mijają] bez żadnej nadziei.
21 23 Rzekł Ornan do Dawida: «Weź, a niech uczyni król, pan mój, co mu się wyda słuszne. Spójrz! Oddaję woły na całopalenie, sanie młockarskie* jako drwa, pszenicę na ofiarę z pokarmów, wszystko to daję».
16 30 W obliczu Jego zadrżyj, ziemio cała! Umocnił On świat, by się nie poruszył.